تشیع آدام اسمیتی
چند روز پیش مطلبی را دیدم که به نظرم جالب اومد که نقل کنم:
فکرم مشغول به دو تشیع عینیت یافته در فاصله ای کمتر از ده روز بود...
چطور میشود همان زمان که عراقی ها همه پس انداز سالشان را و حتی فرش زیرپایشان را می فروشند تا در استقبال از زائران حسینی مدل جدیدی از یک "اقتصاد صلواتی جمع محور" ارائه دهند
در کشوری با درصد تشیع بیشتر،بازار سیاه صدور ویزا و افزایش دویست و پنجاه درصدی رسمی و دولتی(نه بازار سیاهی و غیررسمی) بلیط اتوبوس به سمت مرزها یک مدل از "اقتصاد لیبرالی و مطلقا فردگرا" را تحت لوای دین و حاکمیت آن تثبیت می کند...
درست در همان زمان که در عراق ذهنیت شیعه در قالب موکب های مطلقا مردمی(نه دولتی) عینیت میابد خبر نابودی یک و نیم میلیون کیلو سیب زمینی برای بالا نگه داشتن قیمت آن توسط یک نماینده در اصولگراترین مجلس تاریخ مطرح میشود و با بی اعتنایی نمایندگان منجر به استعفای وی میشود تا باز هم در قالب حاکمیت تشیع یکی از کثیف ترین مصادیق کاپیتالیسم عینیت یابد...
به فاصله ده روز پس از تجمع اربعین حسینی،تجمعی با جمعیتی کمتر(حدود یک دهم) در شهری دیگر با چند برابر مساحت و زیرساخت های مسکونی و رفاهی برگزار می شود...هرچند ماهیت عزاداری روز سی ام صفر در مشهد با بیست صفر در کربلا تفاوتی ندارد اما قوانین مصوب(رسمی) و فضای عرفی(غیررسمی) عزادار را با مدلی دقیقا متضاد با آنچه تحت همین لوا ده روز قبل شاهدش بوده مواجه میسازد...گویا تشیع به دو شاخه خراسانی و کربلایی که در جنگ با یکدیگر هستند تقسیم می شود!
خیلی به تفاوت این ده روز و فضای موکبی کربلا و هتل درویشی های مشهد فکر کردم...یکی چادر میزند تا زائر دست در جیبش نکند و دیگری قانون در منع چادر زدن تا یک فرسخی حرم را تصویب میکند تا زائر به هنگام وداع دیگر دستش به جیبش نرسد...
راستش را بخواهید تا عراق هنوز در هر کوچه پس کوچه اش دانشگاهی تاسیس نشده باید قدر اربعینش را دانست...
اگر عراق هم روزی تصمیم بگیرد چهار میلیون و چهارصد هزار دانشجو داشته باشد آنقدر تئوری های "آدام اسمیت" و دست نامرئی بازار را بجای یدالله به مثابه دستی که با "جماعت" است نه فرد،در گوش دانشجویان تکرار می کنند و کتاب های فریدمن و مالتوس را در حلقشان جا میکنند تا آستان کربلا هم غیرقدسی! و حسین را تبدیل به پولساز ترین چهره سال کنند...
حالا حج فقرا را باید در جاده خاکی نجف به کربلا پیدا کرد تا قبل از ورود به حرم اذن دخول را از آدام اسمیت ها نگیریم!
اینجاست که باید فقط حسرت خورد