لشکر میلیونی حسین علیه السلام را می بینی.
سرتاسر مسیرهای منتهی به میعادگاه کربلا را از وجودشان مملو کرده اند.
گویا می‌گویند حسین جان اگر روز عاشورا در کربلا نبودیم پس از قریب به 1400 سال می آییم تا خود را به لشکر آخرالزمانی تو برسانیم.
مسیری را می‌پیماییم که امام سجاد و زینب کبری و خاندان آن حضرت سلام الله علیهم در حال عزاداری و اسارت به مقصد شام و کوفه پیمودند.
سیاه و سفید و سرخ، آفریقایی و اروپایی و آمریکایی، از دور و نزدیک خودشان را می رسانند
بی اختیار ذهنم به سمت حج می رود. اما حج حسین کجا و حج حاجیان دیگر کجا
طوافش..... قربانیش..... سعی صفا و مروه اش..... رمی جمراتش ..... و در انتهایش دار و ندارش را تقدیم به حضرت دوست کرد تا رضای او را کسب کند.
حسین جان حجی این چنین را نصیب ما هم بنما.
برای ما بخواه که قدرت گذشتن از خود را داشته باشیم تا به او برسیم و گرنه که " نسوا الله فأنساهم أنفسهم"
اربعین بزرگترین گردهم آیی انسانی جهان است که در آن همگی گرد امام عشق حلقه می زنند و فارغ از سختی راه و تهدیدات پیروان امروزی آل امیه و بنی سفیان ندای حق خواهی از مظلوم سر می دهند. به قول آیت الله بهجت امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف خودش را به واسطه امام حسین(ع) به همه عالم معرفی می کنند بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین(ع) را شناخته باشند اما الان هنوز همه مردم عالم، حسین(ع) را نمی شناسند و این تقصیر ماست، چون ما برای سیدالشهدا(ع) طوری فریاد نزدیم که همه عالم صدای ما را بشنود، پیاده روی اربعین بهترین فرصت برای معرفی حسین(ع) به عالم است.
اربعین رساترین رسانه شیعه است.
اماما، جانا، ما را نیز در خیل کربلاییان بپذیر.
چند روز پیش مطلبی را دیدم که به نظرم جالب اومد که نقل کنم:
فکرم مشغول به دو تشیع عینیت یافته در فاصله ای کمتر از ده روز بود...
چطور میشود همان زمان که عراقی ها همه پس انداز سالشان را و حتی فرش زیرپایشان را می فروشند تا در استقبال از زائران حسینی مدل جدیدی از یک "اقتصاد صلواتی جمع محور" ارائه دهند
در کشوری با درصد تشیع بیشتر،بازار سیاه صدور ویزا و افزایش دویست و پنجاه درصدی رسمی و دولتی(نه بازار سیاهی و غیررسمی) بلیط اتوبوس به سمت مرزها یک مدل از "اقتصاد لیبرالی و مطلقا فردگرا" را تحت لوای دین و حاکمیت آن تثبیت می کند...
درست در همان زمان که در عراق ذهنیت شیعه در قالب موکب های مطلقا مردمی(نه دولتی) عینیت میابد خبر نابودی یک و نیم میلیون کیلو سیب زمینی برای بالا نگه داشتن قیمت آن توسط یک نماینده در اصولگراترین مجلس تاریخ مطرح میشود و با بی اعتنایی نمایندگان منجر به استعفای وی میشود تا باز هم در قالب حاکمیت تشیع یکی از کثیف ترین مصادیق کاپیتالیسم عینیت یابد...
به فاصله ده روز پس از تجمع اربعین حسینی،تجمعی با جمعیتی کمتر(حدود یک دهم) در شهری دیگر با چند برابر مساحت و زیرساخت های مسکونی و رفاهی برگزار می شود...هرچند ماهیت عزاداری روز سی ام صفر در مشهد با بیست صفر در کربلا تفاوتی ندارد اما قوانین مصوب(رسمی) و فضای عرفی(غیررسمی) عزادار را با مدلی دقیقا متضاد با آنچه تحت همین لوا ده روز قبل شاهدش بوده مواجه میسازد...گویا تشیع به دو شاخه خراسانی و کربلایی که در جنگ با یکدیگر هستند تقسیم می شود!
خیلی به تفاوت این ده روز و فضای موکبی کربلا و هتل درویشی های مشهد فکر کردم...یکی چادر میزند تا زائر دست در جیبش نکند و دیگری قانون در منع چادر زدن تا یک فرسخی حرم را تصویب میکند تا زائر به هنگام وداع دیگر دستش به جیبش نرسد...
راستش را بخواهید تا عراق هنوز در هر کوچه پس کوچه اش دانشگاهی تاسیس نشده باید قدر اربعینش را دانست...
اگر عراق هم روزی تصمیم بگیرد چهار میلیون و چهارصد هزار دانشجو داشته باشد آنقدر تئوری های "آدام اسمیت" و دست نامرئی بازار را بجای یدالله به مثابه دستی که با "جماعت" است نه فرد،در گوش دانشجویان تکرار می کنند و کتاب های فریدمن و مالتوس را در حلقشان جا میکنند تا آستان کربلا هم غیرقدسی! و حسین را تبدیل به پولساز ترین چهره سال کنند...
حالا حج فقرا را باید در جاده خاکی نجف به کربلا پیدا کرد تا قبل از ورود به حرم اذن دخول را از آدام اسمیت ها نگیریم!
